នៅទូទាំងតំបន់អាស៊ី យើងមានពរដោយមានយុវនារី និងយុវជនរាប់ពាន់នាក់ដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានមកដើម្បីឲ្យយើងមានកម្លាំង សេចក្តីសង្ឃឹម និងសេចក្តីអំណរ ។
ក្នុងជំពូក៥៦ និង៥៧នៃសៀវភៅអាលម៉ា ក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន យើងអានអំពីយុវជនពីរពាន់ហុកសិបនាក់ ដោយសារតែភាពក្លាហាន ស្មោះត្រង់ និងសេចក្តីជំនឿ នោះពួកគេបានយកឈ្នះលើភាពទន់ខ្សោយដ៏លើសលប់ដើម្បីដើរតួជាឧបករណ៍មួយក្នុងការជួយសង្គ្រោះជាតិសាសន៍របស់ខ្លួនពីការបំផ្លិចបំផ្លាញ ។
ការសិក្សាយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ពីជំពូកទាំងនេះផ្តល់ឲ្យយើងនូវការយល់ដឹងដ៏មានតម្លៃអំពីសមទ្ធិផលដ៏អស្ចារ្យរបស់ពួកគេបើទោះជាពួកគេនៅក្មេង និងពុំមានបទពិសោធន៍ក៏ដោយ ។ យុវជនទាំងនេះ ដែលត្រូវបានចិញ្ចឹមនៅផ្ទះក្នុងជំរុំជនភៀសខ្លួន និងក្នុងករណីខ្លះទៀតគឺដោយតែម្តាយម្នាក់ប៉ុណ្ណោះ[1] បានអភិវឌ្ឍសេចក្តីជំនឿទាំងស្រុងលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ បំណងប្រាថ្នាដើម្បីគោរព និងធ្វើតាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយដោយជាក់លាក់ និងមានសមត្ថភាពដើម្បីមានភាពរឹងប៉ឹង ហើយក្លាហានយ៉ាងប្ដូរផ្ដាច់ ។[2] ការយល់ដឹងទាំងនេះរួមមានដូចខាងក្រោម ៖
- ពួកគេបានរៀនពីរបៀបដើម្បីមានសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទនៅឯផ្ទះមកពីឪពុកម្តាយរបស់ពួកគេ ។[3]
- ហេលេមិនដែលជាអ្នកដឹកនាំរបស់ពួកគេ ស្រឡាញ់ និងមើលថែសុខមាភាពរបស់ពួកគេម្នាក់ៗដូចជាកូនរបស់លោកផ្ទាល់អញ្ចឹង ។[4]
- ពួកគេត្រូវបានបង្ហាញជាមួយនិងការសម្រេចចិត្តដ៏សំខាន់ៗ ហើយត្រូវបានគាំទ្រក្នុងជម្រើសទាំងឡាយរបស់ពួកគេ ។[5]
- មានកម្លាំងដ៏លើសលប់ ។[6]
- មនុស្សដទៃនៅជុំវិញពួកគេបានមាននូវការដឹងគុណចំពោះពួកគេ ហើយរកបាននូវសេចក្តីសង្ឃឹម និងអំណរដ៏អស្ចារ្យតាមរយៈពួកគេ ។[7]
« ក្មួយៗយុវវ័យជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ក្មួយៗត្រូវបានបញ្ជូនមកផែនដីនៅពេលដ៏ច្បាស់លាស់នេះ ជាពេលវេលាដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃពិភពលោក ដើម្បីជួយប្រមូលផ្តុំអ៊ីស្រាអែល ។ គ្មានអ្វី ដែល កំពុងតែកើតឡើងលើផែនដីពេលនេះមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងជាងហ្នឹងនោះទេ ។ គ្មានអ្វី ដែល សំខាន់លើសហ្នឹងទៀតនោះទេ ។ គ្មាន សោះតែម្តង »
រ័សុល អិម ណិលសុន
នៅពេលនៃការលេចមកនៃយុវវ័យទាំងនេះក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន សាសន៍នីហ្វៃមានចំនួនតិចណាស់ ហើយបានទទួលរងនូវការវាយប្រហារពីសត្រូវរបស់ពួកគេគឺសាសន៍លេមិនទៅលើខ្សែត្រៀមជួរមុខជាច្រើនតាមបណ្តោយព្រំដែន ។ ពួកគេក៏កំពុងមានសង្គ្រាមស៊ីវិលដែលបានបែងចែកមនុស្ស និងធនធានជាច្រើន ។ វាបង្ហាញថាមានសេចក្តីសង្ឃឹមតិចតួចណាស់សម្រាប់ឲ្យជាតិរស់រានបាន ។ ផ្ទុយទៅវិញ ក្នុងចំណោមមធ្យោបាយនានាដែលព្រះអម្ចាស់បានជ្រើសដើម្បីជួយពួកសាសន៍នីហ្វៃសុចរិតគឺដោយការបញ្ជូនក្រុមយុវជនពីរពាន់ហុកសិបនាក់នេះដើម្បីនាំមកនូវភាពធូរស្បើយ និងសេចក្ដីសង្ឃឹមដល់អ្នកទាំងនោះដែលត្រូវការជំនួយបំផុត ។
ដូចគ្នាដែរក្នុងជំនាន់របស់យើង យើងជួបនូវឧបសគ្គនានាក្នុងជីវិតរបស់យើង និងក្នុងសហគមន៍ដែលយើងរស់នៅ ហើយរបៀបដ៏សំខាន់មួយដែលព្រះអម្ចាស់ជួយដល់យើងគឺតាមរយៈការបញ្ជូនយុវជន យុវនារីដើម្បីមកពង្រឹងយើង និងជាអ្នកដែលយើងអាចមានសេចក្តីសង្ឃឹម និងអំណរដ៏អស្ចារ្យ ។ ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់យុវវ័យនៃសាសនាចក្រហើយអញ្ជើញពួកគេឲ្យចូលរួមក្នុងកងទ័ពយុវវ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ថា « ក្មួយៗយុវវ័យជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំ ក្មួយៗត្រូវបានបញ្ជូនមកផែនដីនៅពេលដ៏ច្បាស់លាស់នេះ ជាពេលវេលាដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងប្រវត្តិសាស្ត្រនៃពិភពលោក ដើម្បីជួយប្រមូលផ្តុំអ៊ីស្រាអែល ។ គ្មានអ្វី ដែល កំពុងតែកើតឡើងលើផែនដីពេលនេះមានសារៈសំខាន់ខ្លាំងជាងហ្នឹងនោះទេ ។ គ្មានអ្វី ដែល សំខាន់លើសហ្នឹងទៀតនោះទេ ។ គ្មាន សោះតែម្តង » ។[8]
យើងម្នាក់ៗមានឱកាស និងការទទួលខុសត្រូវដើម្បីជួយជំនាន់កំពុងពេញវ័យក្នុងសាខា និងវួដរបស់យើងឲ្យដឹងពីបេសកកម្ម និងសក្តានុពលដ៏ទេវភាពរបស់ពួកគេ ។ ព្រះអម្ចាស់បានផ្តល់នូវឧបករណ៍ដ៏មានឥទ្ធិពលច្រើនដើម្បីជួយយើងដែលរួមមាន ៖
- ចូរមកតាមខ្ញុំ សម្រាប់បុគ្គល និងគ្រួសារ និងកម្មវិធីកុមារ និងយុវវ័យដើម្បីជួយពួកគេពង្រឹងសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅឯផ្ទះ ។
- សន្និសីទ FSY និងសន្និសីទយុវវ័យផ្សេងៗទៀត ថ្នាក់សិក្ខាសាលា ថ្នាក់យុវនារី និងកូរ៉ុមបព្វជិតភាពអើរ៉ុន ហើយនិងសកម្មភាពសង្គមនានាដើម្បីស្ថាបនានូវទំនាក់ទំនងដ៏មានអត្ថន័យ ហើយចែកចាយបទពិសោធន៍ជាមួយយុវវ័យដូចគ្នា ។
- ថ្នាក់ដឹកនាំយុវនារីដ៏គួរឲ្យស្រឡាញ់ គណៈប៊ីស្សព និងគណៈប្រធានសាខាដូចជាហេលេមិន ស្រឡាញ់ និងថែរក្សាចំពោះមនុស្សវ័យក្មេងក្នុងអង្គភាពរបស់ពួកគេ ។
- ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ៖ កូនសៀវភៅមគ្គទេសក៍សម្រាប់ធ្វើការជ្រើសរើស ។
- នៅទីណាដែលអាច សូមធ្វើការរៀបចំលៃលកកាលវិភាគការប្រជុំដើម្បីអនុញ្ញាតឲ្យបញ្ចូលថ្នាក់យុវវ័យ និងកូរ៉ុម រវាងអង្គភាពដែលប្រើអគាររួមគ្នាដើម្បីឲ្យបានយុវវ័យច្រើនជួបជុំគ្នា ។
មាននូវអ្វីៗច្រើនទៀតដែលយើងអាចធ្វើជាលក្ខណៈផ្ទាល់ខ្លួនផងដែរ ។ យើងអាចចាប់ផ្តើមដោយការយល់ថា ជំនាន់កំពុងពេញវ័យរបស់យើងគឺជាកម្លាំងដល់យើង និងជាចម្លើយមួយដល់ការអធិស្ឋានរបស់យើង ។ វាអាចនាំឲ្យយើងគិតពិចារណានូវសំណួរដូចខាងក្រោម ៖
- តើខ្ញុំនឹងធ្វើអ្វីដើម្បីបង្រៀនកូនរបស់ខ្ញុំឲ្យទទួលអារម្មណ៍សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះក្នុងជីវិតរបស់គាត់/នាង ?
- តើខ្ញុំនឹងធ្វើអ្វីដើម្បីអភិវឌ្ឍទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ជាមួយមនុស្សវ័យក្មេងនៅក្នុងវួដ ឬ សាខារបស់ខ្ញុំ ដើម្បីឲ្យពួកគេទទួលអារម្មណ៍ថាខ្ញុំស្រឡាញ់ និងយកចិត្តទុកដាក់លើពួកគេ ?
- តើខ្ញុំអាចជួយពួកគេដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អ ហើយបង្ហាញការគាំទ្រចំពោះពួកគេរបៀបណា ?
- តើខ្ញុំអាចជួយពួកគេទទួលអារម្មណ៍ថាបានទទួលស្គាល់ និងត្រូវការ ហើយថាពួកគេគឺជាកម្មសិទ្ធដោយរបៀបណា ?
នៅទូទាំងតំបន់អាស៊ី យើងមានពរដោយមានយុវនារី និងយុវជនរាប់ពាន់នាក់ដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានមកដើម្បីឲ្យយើងមានកម្លាំង សេចក្តីសង្ឃឹម និងសេចក្តីអំណរ ។ សូមឲ្យយើងធ្វើផ្នែករបស់យើងដើម្បីជួយរៀបចំ និងពង្រឹងពួកគេសម្រាប់គោលបំណង និងបេសកកម្មដ៏អស្ចារ្យដែលព្រះអម្ចាស់មានសម្រាប់ពួកគេ ៕
[1] សូមមើល អាលម៉ា ២៤: ២១-២៣
[2] សូមមើល អាលម៉ា ៥៧:១៩-២១, ២៦, ២៧, ៥៨:៣៩-៤០
[3] សូមមើល អាលម៉ា ៥៦: ២៧, ៤៧-៤៨
[4] សូមមើល អាលម៉ា ៥៦:១០ ១៧, ៣៩, ៥៥
[5] សូមមើល អាលម៉ា ៥៦:៤៤-៤៩
[6] សូមមើល អាលម៉ា ៥៦:៩-១០
[7] សូមមើល អាលម៉ា ៥៦:១៧
[8] រ័សុល អិម ណិលសុន, Hope of Israel, Worldwide Youth Devotional, ថ្ងៃទី ៣ ខែ មិថុនា, ឆ្នាំ ២០១៨