មនុស្សគ្រប់គ្នាចង់រស់នៅក្នុងមជ្ឈដ្ឋានមួយដែលប្រកបដោយសេចក្តីអំណរ ។ មានបទគម្ពីរមួយបានចែងនៅក្នុងគម្ពីរម៉ូសេ ៧:១៨ ថា « ហើយព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានហៅរាស្ត្រទ្រង់ថា ស៊ីយ៉ូន ពីព្រោះពួកគេមានចិត្តតែមួយ និងគំនិតតែមួយ ហើយបានរស់នៅក្នុងសេចក្ដីសុចរិត ហើយគ្មានមនុស្សក្រីក្រនៅក្នុងចំណោមពួកគេឡើយ » ។ នេះជាគំរូមួយដ៏ល្អឥតខ្ចោះដែលពួកយើងត្រូវធ្វើតាម ។ យើងដឹងថា នៅក្រុងស៊ីយ៉ូនពុំមានការឈ្លោះប្រកែកគ្នា ការរើសអើងគ្នា ការភ័យខ្លាច ការស្អប់គ្នា ការមិនពេញចិត្តគ្នា ឬការបោកបញ្ឆោតគ្នាឡើយ—ពីព្រោះពួកគេរួបរួមគ្នាតែមួយ ! ដូច្នេះ សំណួរសួរវិញថា តើយើងអាចស្វែងរកស៊ីយ៉ូន ហើយមានចំណែកនៅទីនោះយ៉ាងដូចម្តេច ?
ខ្ញុំបានស្ដាប់ឮទីបន្ទាល់មកពីអ្នកប្រែចិត្តជឿថ្មីម្នាក់ ដែលប្រាប់ពីតម្រុយដ៏ល្អបំផុតមួយអំពីចម្លើយចំពោះសំណួរខាងលើ ។ បុរសម្នាក់នេះដែលមានសាវតាប្រពៃណីបែបពួកបូព៌ា បានមានការរំជួលចិត្តយ៉ាងខ្លាំងដោយសារដំណឹងល្អ នៅពេលពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនាបង្រៀនគាត់ ។ គាត់បានស្វែងរកសេចក្តីសង្រ្គោះតាមរយៈព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ បន្ទាប់ពីពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក និងពិធីបញ្ជាក់របស់គាត់ គាត់ចូលរួមក្នុងកម្មវិធីថ្វាយបង្គំ និងសកម្មភាពសាសនាចក្រ និងទទួលទានសាក្រាម៉ង់ដោយស្មោះត្រង់រៀងរាល់សប្តាហ៍ ។ នៅក្នុងទីបន្ទាល់របស់គាត់ គាត់បានថ្លែងថា ដោយសារតែគំរូល្អរបស់សមាជិកសាសនាចក្រជាច្រើន គាត់ចង់មានការផ្លាស់ប្តូរ និងប្រែចិត្តពីឥរិយាបថរបស់គាត់នៅផ្ទះ ។ ដោយសារគាត់ជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់ផ្នែកហិរញ្ញវត្ថុដ៏ខ្លាំងក្នុងគ្រួសារ គាត់មានអារម្មណ៍ថា គាត់អាចចេញបញ្ជាជាជាងការស្នើសុំទៅប្រពន្ធ និងកូនស្រីរបស់គាត់ ។ ក្នុងនាមជាមេគ្រួសារ គាត់ជឿថា គាត់គួរតែត្រូវបានលើកលែងពីកិច្ចការផ្ទះទាំងឡាយ ។ ទោះជាយ៉ាងណា នៅពេលដែលគាត់ទទួលអារម្មណ៍ពីឥទ្ធិពលនៃដំណឹងល្អ គាត់ចង់បង្ហាញក្តីស្រឡាញ់របស់គាត់ដល់ក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ ដោយការលាងចានបន្ទាប់ពីទទួលទានអាហាររួចហើយរាល់ពេល ។ ការណ៍នេះបានធ្វើឲ្យមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងចំពោះគ្រួសាររបស់គាត់ ! គាត់បានថ្លែងទីបន្ទាល់ថា បរិយាកាសនៅក្នុងគ្រួសាររបស់គាត់បានផ្លាស់ប្តូរទាំងស្រុង ។ នៅពេលគាត់ចាប់ផ្តើមជួយ គាត់បានឃើញថា កូនស្រីរបស់គាត់ចង់និយាយលេងជាមួយគាត់ម្តងម្កាល និងចូលចិត្តចែកចាយអារម្មណ៍របស់នាង ។ ទំនាក់ទំនងរវាងឪពុក និងកូនស្រីពីមុនមកមិនដែលមានដូច្នេះនោះទេ ។ នេះគឺជាការបង្រៀនដ៏សាមញ្ញមួយអំពីរបៀបដែលការរស់នៅតាមដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនាំមកនូវសាមគ្គីភាព !
« ហើយព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានហៅរាស្ត្រទ្រង់ថា ស៊ីយ៉ូន ពីព្រោះពួកគេមានចិត្តតែមួយ និងគំនិតតែមួយ ហើយបានរស់នៅក្នុងសេចក្ដីសុចរិត ហើយគ្មានមនុស្សក្រីក្រនៅក្នុងចំណោមពួកគេឡើយ »
ម៉ូសេ ៧:១៨
បន្ទាប់ពីយើងបានចូលមកក្នុងលោកិយនេះ របស់របរខាងសាច់ឈាមបានទាក់ទាញយើង ។ យើងសាងសង់ជញ្ជាំងដើម្បីការពារខ្លួនរបស់យើង និងទ្រព្យសម្បត្តិរបស់យើង ប៉ុន្តែនៅទីបញ្ចប់ ការធ្វើបែបនេះវាខណ្ឌចែកយើងពីមនុស្សដទៃទៀត ។ ព្រះយេស៊ូវបានបង្រៀនយើងថា ៖ « ខ្ញុំឲ្យសេចក្តីបញ្ញត្ត១ថ្មីដល់អ្នករាល់គ្នា គឺឲ្យអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ត្រូវឲ្យស្រឡាញ់គ្នា ដូចជាខ្ញុំបានស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នាដែរ » ( យ៉ូហាន ១៣:៣៤ ) ។ សេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏សុទ្ធសាធរបស់ព្រះគ្រីស្ទ អាចចាក់ទម្លុះរនាំងខាងសាច់ឈាមនេះ ហើយនាំឲ្យមានអព្ភូតហេតុក្នុងជីវិតរបស់យើងបាន ។ ដូចជាគំរូដែលបានរៀបរាប់នៅខាងលើនេះដែរ ការផ្លាស់ប្តូរដ៏សាមញ្ញមួយដើម្បីបង្ហាញការដឹងគុណរបស់យើងចំពោះអ្នកដទៃ អាចចែកចាយសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទទៅអ្នកដទៃបាន ។ វាពិតជាល្អណាស់ ដើម្បីស្រឡាញ់មនុស្សនៅជុំវិញខ្លួនយើង ហើយវាពិតជាល្អណាស់ដែលទទួលបានអារម្មណ៍នៃសេចក្តីស្រឡាញ់នោះ ។
មានចំណុចសំខាន់មួយទៀត ដែលយើងអាចរៀនពីអ្នកប្រែចិត្តជឿថ្មីរូបនេះ ។ តាមរយៈសេចក្តីសញ្ញា និងពិធីបរិសុទ្ធដ៏ពិសិដ្ឋ យើងចងខ្លួនយើងទៅនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយរួបរួមគ្នាតែមួយ ។ នៅក្នុងគម្ពីរយ៉ូហាន ៦:៥៤-៥៦ យើងអាន ៖ « អ្នកណាដែលបរិភោគសាច់ និងឈាមរបស់ខ្ញុំ នោះមានជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ហើយខ្ញុំនឹងឲ្យអ្នកនោះរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃចុងបំផុត ។ ពីព្រោះសាច់ខ្ញុំជាអាហារពិត ហើយឈាមខ្ញុំក៏ជាគ្រឿងផឹកពិតប្រាកដ ។ អ្នកណាដែលបរិភោគសាច់ និងឈាមរបស់ខ្ញុំ នោះនៅក្នុងខ្ញុំ ហើយខ្ញុំក៏នៅក្នុងអ្នកនោះដែរ » ។ សារៈសំខាន់នៃពិធីសាក្រាម៉ង់ត្រូវបានគូសបញ្ជាក់ជាច្រើនដងក្នុងអំឡុងពេលការយាងមករបស់ព្រះយេស៊ូវទៅកាន់ពួកសាសន៍នីហ្វៃ ( សូមមើល នីហ្វៃទី៣ ជំពូក ១៨, ២០ និង ២៦ ) ។ ក្នុងនាមជាអ្នកដើរតាមព្រះយេស៊ូវ យើងជួបជុំគ្នានៅក្នុងការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ជារៀងរាល់ថ្ងៃអាទិត្យ ។ យើងនឹងទទួលអារម្មណ៍ពីអំណាចនៃដង្វាយធួន និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ពីព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ។ ក្នុងពេលដ៏ពិសិដ្ឋនោះ យើងពិតជារួបរួមគ្នាតែមួយមែន ។
នាពេលបច្ចុប្បន្ននេះ មនុស្សហាក់ដូចជាសង្កត់ធ្ងន់លើភាពចម្រុះគ្នា ជាជាងលើការរួមសាមគ្គីគ្នា ។ ការសង្កត់ធ្ងន់បែបនោះក្លាយជាបញ្ហាប្រឈមនៅក្នុងសាសនាចក្រ ។ ទោះជាយ៉ាងនោះក្តី យើងពិតជាមិនចាំបាច់ខ្វល់ខ្វាយពីការផ្តោតទៅលើភាពចម្រុះនោះទេ ព្រោះសេចក្តីស្រឡាញ់តែងតែឈ្នះជានិច្ច ! យើងស្វាគមន៍បុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះឲ្យអនុវត្តសិទ្ធិជ្រើសរើសរបស់ពួកគេដោយសេរី ។ យើងអាចផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់គ្នាទៅវិញទៅមកបាន ដោយការចែកចាយទិដ្ឋភាពដ៏ជ្រាលជ្រៅ និងខុសគ្នាៗនៃជីវិត ដរាបណាយើងទាំងអស់គ្នាឱបក្រសោបយកសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ ។ ការណ៍នេះត្រូវបាននិយាយយ៉ាងល្អដោយសាវកប៉ុលនៅក្នុងគម្ពីរកូរិនថូស ទី១ ១២:២១-២២ ថា « ហើយភ្នែកពុំអាចនិយាយទៅដៃថា អញមិនត្រូវការនឹងឯងទេ ឬក្បាលនិយាយទៅជើងថា អញមិនត្រូវការនឹងឯងដែរនោះឡើយ ។ ប៉ុន្តែ អស់ទាំងអវយវៈក្នុងរូបកាយ ដែលមើលទៅដូចជាខ្សោយជាងគេ នោះមានប្រយោជន៍ជាជាងវិញ » ។
ការរស់នៅតាមដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនាំមកនូវសាមគ្គីភាព ។ យើងអាចរកឃើញសុភមង្គលនៅក្នុងក្រុមគ្រួសារ សាសនាចក្រ និងសហគមន៍របស់យើង តាមរយៈការបម្រើ សេចក្តីសញ្ញាដ៏ពិសិដ្ឋ ហើយសំខាន់បំផុតនោះ គឺសេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើង ។ គ្មានសេចក្តីអំណរណាអស្ចារ្យជាងការរួបរួមគ្នាតែមួយជាមួយនឹងគ្រួសារជាទីស្រឡាញ់របស់យើង និងព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើងឡើយ ។