ដំណើររឿងដែលចុះផ្សាយនៅទីនេះ ទទួលបានសិទ្ធិអនុញ្ញាតពី TheChurchNews.com ។ ប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយផ្សេងពុំអាចប្រើប្រាស់ដំណើររឿងនេះបានទេ ។
ដោយ មេហ្គិន មែកខែលឡា សារព័ត៌មានរបស់សាសនាចក្រ
នៅក្នុងការប្រជុំធម្មនិដ្ឋាននៅសាកលវិទ្យាល័យ BYU–Idaho នាថ្ងៃទី២៧ ខែ មេសា អែលឌើរ ឈី ហុង (សាំ) វុង ជាពួកចិតសិបនាក់ដែលមានសិទ្ធិអំណាចទូទៅ បានចែកចាយដំណើររឿងក្នុងព្រះគម្ពីរដែលផ្តោតសំខាន់លើថ្ម និងគ្រាប់ក្រួស ដែលបានបង្រៀនគាត់នូវគោលការណ៍នៃការធ្វើផែនការ ការរៀបចំ និងការស៊ូទ្រាំ ។
បងរបស់យ៉ារេឌ
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរមរមន បងរបស់យ៉ារេឌ បានធ្វើភេត្រាស្របតាមការបង្គាប់ពីព្រះអម្ចាស់ដើម្បីឲ្យប្រជាជនរបស់គាត់ឆ្លងមហាសមុទ្របាន ។ នៅក្នុងដំណើរការនោះ គាត់បានជួបនូវឧបសគ្គធំៗពីរគឺ ៖ ខ្យល់ និងពន្លឺ ។
ពេលទូលសូមការណែនាំពីព្រះ នោះព្រះអម្ចាស់បានឆ្លើយតបនឹងសំណួរមួយ ប៉ុន្តែបន្ទាប់មក បងរបស់យ៉ារេឌបានសួរសំណួរទីពីរ ព្រះអម្ចាស់បានព្យាយាម « ជួយបងរបស់យ៉ារេឌឲ្យចេះទីពឹងលើខ្លួនឯងក្នុងការស្វែងរកដំណោះស្រាយ » ហើយបានសួរត្រឡប់ទៅគាត់វិញថា ៖ « តើអ្នករាល់គ្នាចង់ឲ្យយើងរៀបចំអ្វីឲ្យអ្នកដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានពន្លឺ កាលណាអ្នករាល់គ្នាត្រូវលេបទៅក្នុងទីជម្រៅនៃសមុទ្រ ? » ( អេធើរ ២:២៥ ) ។
ពេលដែលគាត់បានរំលាយក្រួស ១៦ គ្រាប់តូចៗពីថ្មហើយ នោះបងរបស់យ៉ារេឌ « បានអំពាវនាវទៅព្រះអម្ចាស់ទៀត » ហើយបានទូលសូមឲ្យព្រះពាល់ក្រួសទាំងនោះដោយព្រះអង្គុលីរបស់ទ្រង់ ហើយរៀបចំឲ្យវាអាចបានបំភ្លឺនៅក្នុងទីងងឹត ។
អែលឌើរ វុង បានប្រៀបធៀបដំណើររឿងទៅនឹងបទពិសោធន៍នៃការធ្វើផែនការ និងការរៀបចំផ្លូវដើរសម្រាប់អនាគត ។
អែលឌើរ វុង បានបង្រៀនថា « មិនថាក្មួយៗចង់ទទួលបានការអប់រំ ឬ សម្រេចចិត្តធ្វើអាជីពនោះទេ ព្រះអម្ចាស់អាចប្រទានការណែនាំដល់ក្មួយៗបាន ។ ទ្រង់យកព្រះទ័យទុកដាក់ជាពិសេសនៅលើផ្លូវដែលក្មួយៗកំពុងដើរទៅកាន់ដែនដីដែលបានសន្យា ។ ដូចដែលបងរបស់យ៉ារេឌបានទូលសូមជំនួយពីព្រះអម្ចាស់ក្នុងការធ្វើឲ្យគ្រាប់ក្រួសមានពន្លឺដែរ តើទ្រង់មិនអាចប្រទានពន្លឺដល់ក្មួយៗដើម្បីបំភ្លឺភាពងងឹតនៃការសង្ស័យទេឬអី ?»
ដាវីឌ និងកូលីយ៉ាត
ដើម្បីរៀបចំច្បាំងប្រឆាំងនឹងកូលីយ៉ាត ដាវីឌ រើសគ្រាប់ក្រួសរលីងៗប្រាំគ្រាប់ ហើយដាក់ចូលក្នុងយាមរបស់គាត់ ។
អែលឌើរ វុង បានដំណាលថា « វាមិនមែនជាសមរភូមិដែលមានរយៈពេលយូរនោះទេ ព្រោះ ដាវីឌ អាចសម្លាប់ កូលីយ៉ាត ដោយក្រួសតែមួយគ្រាប់បាន ។ ប្រសិនបើ ដាវីឌ បានដឹងថាព្រះនៅខាងគាត់ ហើយត្រូវប្រើក្រួសតែមួយគ្រាប់ ចុះហេតុអ្វីបានជាគាត់ត្រូវឆ្លងកាត់ការលំបាកដើម្បីរើសក្រួសប្រាំគ្រាប់ទៅវិញ ? »
អែលឌើរ វុង បានពន្យល់ពីសារៈសំខាន់នៃការរៀបចំខ្លួនសម្រាប់ពេលអនាគត ។
គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា « យើងប្រហែលជាពុំអាចផ្លាស់ប្តូរអ្វីទាំងអស់ដែលនឹងកើតឡើងបានឡើយ ប៉ុន្តែយើងអាចជ្រើសរើសរបៀបដែលយើងរៀបចំខ្លួនសម្រាប់អ្វីដែលនឹងកើតឡើងនោះ ។ …ក្មួយៗកំពុងតែស្វែងរកការអប់រំរបស់ក្មួយៗដើម្បីរៀនសូត្រ ដើម្បីបំពាក់ខ្លួនរបស់ក្មួយៗឲ្យកាន់តែល្អប្រសើរសម្រាប់អាជីព និងជីវិតដែលមានការប្រែប្រួលពេលអនាគត » ។
‹ ថ្មនៃព្រះដ៏ប្រោសលោះ ›
ថ្មចុងក្រោយបំផុតដែលអែលឌើរ វុង បាននិយាយអំពីនោះគឺ « អ្នកគង្វាលល្អ ហើយជាថ្មដានៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ។ អ្នកណាដែលសង់នៅលើថ្មដានេះនឹងមិនត្រូវរលំឡើយ » ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៥០:៤៤ ) ។
នៅក្នុងគម្ពីរសញ្ញាថ្មី ព្រះអង្គសង្គ្រោះបង្រៀនសិស្សរបស់ទ្រង់ដោយការប្រើដំណើររឿងស្តីពី « មនុស្សប៉ិនប្រយ័ត្ន និងមនុស្សល្ងង់ » ( ម៉ាថាយ ៧:២៤-២៧ ) ។ លក្ខណៈខុសគ្នារវាងមនុស្សទាំងពីរនាក់នេះ និងស្ថានភាពរបស់ពួកគេនោះគឺគ្រឹះដែលពួកគេបានសង់ផ្ទះនៅលើ ។
អែលឌើរ វុង បានមានប្រសាសន៍ថា « ទីតាំងនៃគ្រឹះរបស់យើងពិតជាសំខាន់ខ្លាំងណាស់ ហើយវាមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងទៅលើលទ្ធផលនៅទីបំផុត និងដ៏អស់កល្ប » ។
អែលឌើរ វុង បានលើកទឹកចិត្តដល់ក្រុមនិស្សិតឲ្យ « ពិចារណាអំពីថ្មទាំង ២២ គ្រាប់នេះ » ខណៈពេលដែលកំពុងធ្វើផែនការអនាគត ៖ « ថ្មដប់ប្រាំមួយគ្រាប់នៃផែនការ ដូចជាបងរបស់យ៉ារេឌ ។ ថ្មប្រាំគ្រាប់នៃការរៀបចំខ្លួន ដូចបានបង្ហាញភស្តុតាងដោយដាវីឌ ។ ថ្មដ៏សំខាន់បំផុត គឺជាថ្មគ្រឹះរបស់យើង ជាថ្មដារបស់យើង ដែលជាព្រះអង្គសង្រ្គោះ យេស៊ូវគ្រីស្ទរបស់យើង » ។
អំឡុងការថ្លែងសុន្ទរកថារបស់គាត់ ស៊ីស្ទើរ វុង បានថ្លែងទីបន្ទាល់ពីអំណាចនៃសន្និសីទទូទៅ ។ គាត់បានសួរថា « តើក្មួយៗដឹងដែរឬទេថា ការបង្រៀនដែលបានធ្វើឡើងក្នុងការប្រជុំទាំងប្រាំនោះគឺជាអ្វីដែលល្អបំផុតដែលយើងអាចមានសម្រាប់ពេលវេលារបស់យើង ជាពិសេសសម្រាប់រយៈពេលប្រាំមួយខែបន្ទាប់ទៀតនៃជីវិតរបស់យើង ? »
ការគ្រាន់តែអង្គុយក្នុងសម័យប្រជុំរហូតដល់ចប់ ឬ « ការឲ្យមេដៃលើការរចនាដ៏ទាក់ទាញនៃការដកស្រង់ពីសុន្ទរកថាដែលបានចុះផ្សាយនៅលើប្រព័ន្ធផ្សព្វផ្សាយសង្គមនោះ » គឺមិនគ្រាប់គ្រាន់ទេ ។
គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា « ក្មួយៗត្រូវការមានផែនការមួយដើម្បីរៀនសូត្រពីសុន្ទរកថាទាំងឡាយសម្រាប់ខ្លួនរបស់ក្មួយៗ ហើយមានគោលបំណងអនុវត្តតាមអ្វីៗដែលក្មួយៗបានរៀននៅក្នុងជីវិតរបស់ក្មួយៗ » ។
បន្ទាប់មកគាត់បានចែកចាយពីផែនការសិក្សាសន្និសីទទូទៅរបស់គាត់ផ្ទាល់ ។ ស៊ីស្ទើរ វុង ចាប់ផ្តើមដោយការចំណាយពេលខែដំបូងបន្ទាប់ពីសន្និសីទដើម្បីអានសុន្ទរកថានីមួយៗដល់ចប់ ។ បន្ទាប់មកនៅប្រាំខែក្រោយមកទៀត គាត់សិក្សាមួយសម័យប្រជុំម្តងក្នុងខែនីមួយៗ ។
គាត់បានពន្យល់ថា « ខ្ញុំធ្វើការអាន និងស្តាប់ទាំងភាសាចិន និងអង់គ្លេស ដើម្បីឲ្យមានការយល់ដឹងកាន់តែប្រសើរ » ។
គាត់បានថ្លែងអំណរគុណសម្រាប់សេចក្តីស្រឡាញ់ដូចជាព្រះគ្រីស្ទនៃថ្នាក់ដឹកនាំរបស់សាសនាចក្រ និងទីបន្ទាល់របស់គាត់ថា ពួកលោក « ពិតជាបានហៅដោយព្រះដើម្បីធ្វើជាអ្នកណែនាំផ្លូវរបស់យើងក្នុងការដើរលើផ្លូវត្រឡប់ទៅព្រះវបិតាសួគ៌ជាទីស្រឡាញ់របស់យើង និងព្រះរាជបុត្រាបង្កើតតែមួយនៃព្រះ ជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទរបស់យើង » ។
Copyright 2021 Deseret News Publishing Company